Waarom zou je zeggen dat iets beter kan of dat iets fout is gegaan? Je kan je er tenslotte onderuit lullen, dus doe je dat. Iedereen weet dat als je een fout bekend dat je kop gaat rollen.
Wanneer je Kassa of Radar bekijkt dan vraag je je af wat er nou aan de hand is in Nederland. Ook deze vraag wordt erkend hier. Wat je eerst moet doen is de manager begrijpen. De manager is verantwoordelijk voor beslissingen die genomen worden en de resultaten die uit deze beslissingen voortvloeien. De manager moet een gestroomlijnd bedrijf creeren waar alles soepel verloopt en alles geweldig gaat. "Manager", zou ik wel eens willen vragen "Geloof jij in de wet van Bedrog?" (Als iets mis kan gaan, gaat het mis) Vaak de wet van Murphy genoemd, maar dat is net iets anders. De meeste managers zullen bekennen dat de wet van Bedrog echt bestaat. Maar hoe ga je daar mee om als manager? De meest ideale oplossing voor de consument is de fout bekennen en op te lossen. Helaas is dit niet de huidige situatie want we missen nog een ingredient waardoor er een hele andere situatie ontstaat.
Er moeten koppen rollen als er fouten gemaakt worden. Mensen die fouten maken zijn incompetent is het idee, en zijn zeker niet in staat om een organisatie te leiden. Deze mensen moeten dan ook geparkeerd worden in een functie die onbelangrijk is of ontslagen worden.
De manager denkt, ik ga liever niet zeggen dat ik een fout heb gemaakt. Het resultaat is te zien in programma's als Kassa of Radar en de realiteit is dat elke fout ontkend wordt. Ook op de werkvloer en buiten deze televisie programma's is het overduidelijk. "Ik maak geen fouten, als ik een fout maak ga ik het ook niet zeggen." Het is erg begrijpelijk dat dit gebeurt maar hoe beinvloedt dit de consument?
De consument is boos want zijn fout wordt niet erkend. De consument heeft het gevoel dat er niet naar hem of haar geluisterd wordt omdat de organisatie altijd probeert er onder uit te komen. Conflicten worden niet echt opgelost, maar op een manier waar het recht van de sterkste geldt en niet gekeken wordt wat de beste oplossing is. Een gevoel van boosheid, woede en onrecht is wat overblijft bij de consument. Ook in de gezondheidszorg en in andere takken van zorg- en dienstverlening is dit verschijnsel langzamerhand gemeengoed geworden. Het schandaal met een neuroloog in het oosten van het land is daarvan een sprekend voorbeeld.
Je zou kunnen zeggen dat de consument het zelf veroorzaakt heeft omdat zij ook als hardst schreeuwen dat er koppen moeten rollen, waardoor de manager denkt, maar niet mijn kop. Ik denk dat zowel de manager als de consument moeten accepteren dat de wet van Bedrog echt bestaat en dat elk mens fouten maakt. De oplossing voor dit probleem is vele malen moeilijker. Beide kanten moeten accepteren dat fouten gemaakt worden. Het beste voor de consument zou zijn als er een oplossingsgerichte aanpak komt. Maar die kan alleen ontstaan als om te beginnen de fout erkend wordt en de consument fouten accepteert. Met name in de zorgverlening speelt de relatie tussen zorggever en zorgontvanger een belangrijke rol, erkennen van fouten en zo mogelijk herstellen van de fouten is vaak voldoende, met een welgemeend excuus. Nu blijven de patienten/clienten vaak met gigantische katers zitten, én ze lijden onder de gevolgen van de fout én ze lijden onder de bejegening door de brokkenpiloot en de organisatie waarvan hij/zij deel uitmaakt en ze lijden onder de ontkenning of het verhullen/in de doofpot willen stoppen van fouten.
Wanneer je Kassa of Radar bekijkt dan vraag je je af wat er nou aan de hand is in Nederland. Ook deze vraag wordt erkend hier. Wat je eerst moet doen is de manager begrijpen. De manager is verantwoordelijk voor beslissingen die genomen worden en de resultaten die uit deze beslissingen voortvloeien. De manager moet een gestroomlijnd bedrijf creeren waar alles soepel verloopt en alles geweldig gaat. "Manager", zou ik wel eens willen vragen "Geloof jij in de wet van Bedrog?" (Als iets mis kan gaan, gaat het mis) Vaak de wet van Murphy genoemd, maar dat is net iets anders. De meeste managers zullen bekennen dat de wet van Bedrog echt bestaat. Maar hoe ga je daar mee om als manager? De meest ideale oplossing voor de consument is de fout bekennen en op te lossen. Helaas is dit niet de huidige situatie want we missen nog een ingredient waardoor er een hele andere situatie ontstaat.
Er moeten koppen rollen als er fouten gemaakt worden. Mensen die fouten maken zijn incompetent is het idee, en zijn zeker niet in staat om een organisatie te leiden. Deze mensen moeten dan ook geparkeerd worden in een functie die onbelangrijk is of ontslagen worden.
De manager denkt, ik ga liever niet zeggen dat ik een fout heb gemaakt. Het resultaat is te zien in programma's als Kassa of Radar en de realiteit is dat elke fout ontkend wordt. Ook op de werkvloer en buiten deze televisie programma's is het overduidelijk. "Ik maak geen fouten, als ik een fout maak ga ik het ook niet zeggen." Het is erg begrijpelijk dat dit gebeurt maar hoe beinvloedt dit de consument?
De consument is boos want zijn fout wordt niet erkend. De consument heeft het gevoel dat er niet naar hem of haar geluisterd wordt omdat de organisatie altijd probeert er onder uit te komen. Conflicten worden niet echt opgelost, maar op een manier waar het recht van de sterkste geldt en niet gekeken wordt wat de beste oplossing is. Een gevoel van boosheid, woede en onrecht is wat overblijft bij de consument. Ook in de gezondheidszorg en in andere takken van zorg- en dienstverlening is dit verschijnsel langzamerhand gemeengoed geworden. Het schandaal met een neuroloog in het oosten van het land is daarvan een sprekend voorbeeld.
Je zou kunnen zeggen dat de consument het zelf veroorzaakt heeft omdat zij ook als hardst schreeuwen dat er koppen moeten rollen, waardoor de manager denkt, maar niet mijn kop. Ik denk dat zowel de manager als de consument moeten accepteren dat de wet van Bedrog echt bestaat en dat elk mens fouten maakt. De oplossing voor dit probleem is vele malen moeilijker. Beide kanten moeten accepteren dat fouten gemaakt worden. Het beste voor de consument zou zijn als er een oplossingsgerichte aanpak komt. Maar die kan alleen ontstaan als om te beginnen de fout erkend wordt en de consument fouten accepteert. Met name in de zorgverlening speelt de relatie tussen zorggever en zorgontvanger een belangrijke rol, erkennen van fouten en zo mogelijk herstellen van de fouten is vaak voldoende, met een welgemeend excuus. Nu blijven de patienten/clienten vaak met gigantische katers zitten, én ze lijden onder de gevolgen van de fout én ze lijden onder de bejegening door de brokkenpiloot en de organisatie waarvan hij/zij deel uitmaakt en ze lijden onder de ontkenning of het verhullen/in de doofpot willen stoppen van fouten.
Voer hier uw username en password in:
