Er is een nieuw wetsvoorstel waarbinnen gedwongen opnamen makkelijker gerealiseerd kunnen worden. Ook gedwongen elektroshock moet makkelijker worden. Het grote risico is dat je aan geheugenverlies gaat lijden. De redenering van de voorstanders gaat als volgt:" De patiënt moet gedwongen behandeld worden opdat de patiënt later het heft in eigen handen kan nemen." Tegenstanders zeggen dat vrijheidsbeperkende maatregelen het risico lopen dat je iemands autonomie aantast.
De BOPZ wet is ontstaan omdat er eerst een wet was waar de patiënt geen rechten had en de rechten waren vaak niet bekend bij de patiënt. Dit leidde tot praktijken waar ieder mens zich voor zou gaan schamen. Mensen werden geïsoleerd op gronden die discutabel zijn. Mensen werden vastgebonden. Er is toen het idee ontstaan dat er patiëntenrechten zijn. Het recht wat een patiënt volgens de bopz heeft is o.a. het recht op een advocaat. De advocaat kan op zijn beurt de rechten van de patiënt verdedigen hoe onredelijk ze ook (lijken te) zijn.
De rolverdeling is als volgt. Wanneer er een crisis situatie ontstaat en de patiënt wil niet vrijwillig opgenomen worden. Dan is het de taak van de advocaat om de cliënt een stem te geven en er voor te zorgen dat er een rechtvaardig oordeel komt. Het is de taak van de psychiater om er voor te zorgen dat de patiënt niet een gevaar voor zichzelf en zijn omgeving vormt, en dit gevaar moet veroorzaakt worden door een stoornis. Dit houdt in dat de advocaat een verhaal houdt om de belangen van de patiënt te verdedigen en te laten zien dat hij of zij het echt zelf redt. De psychiater moet op zijn buurt weer het besluit tot gedwongen opname rechtvaardigen dat er een gevaarlijk situatie is ontstaan. Dit is de huidige situatie.
"de ggz kan makkelijker iemand verplicht laten opnemen en mag dan alles van je weten"
In de nieuwe situatie is het niet meer of er een gevaarlijke situatie ontstaat maar is het criterium of iemand zorg nodig heeft. Is het individu hulpbehoevend, dat dient het individu zorg te krijgen. De criteria voor 'hulp behoevend' zijn multi interpretabel. Deze wet gaat er van uit dat de hulpverleners in de zorg altijd de belangen van de patiënt dienen en ook weten wat (in) het belang van de patiënt is. In de praktijk zijn er veel situaties te bedenken waarin dit niet opgaat. Er is geen mogelijkheid om een klacht in te dienen. Geen geheimhoudingsplicht, je mag iemands huis betreden en onderzocht worden om te kijken of de persoon in kwestie verplichte ggz moet krijgen. De rechter beslist niet meer en het zijn commissies die de rechter adviseren wat er moet gebeuren. Dit houdt in dat als een psychiater vindt dat je verplichte ggz moet krijgen dat hij alles van je mag weten en je mag niet protesteren. De rechten van de rechter worden ook uitgekleed en dit houdt in dat de ggz makkelijker iemand verplicht kan laten opnemen.
Het geeft functionarissen in de GGZ bovenmatig veel, oncontroleerbare, macht. Macht die gebaseerd is op vrijwel niets, want veel fundamentele kennis is er nog niet in de psychiatrie.
De BOPZ wet is ontstaan omdat er eerst een wet was waar de patiënt geen rechten had en de rechten waren vaak niet bekend bij de patiënt. Dit leidde tot praktijken waar ieder mens zich voor zou gaan schamen. Mensen werden geïsoleerd op gronden die discutabel zijn. Mensen werden vastgebonden. Er is toen het idee ontstaan dat er patiëntenrechten zijn. Het recht wat een patiënt volgens de bopz heeft is o.a. het recht op een advocaat. De advocaat kan op zijn beurt de rechten van de patiënt verdedigen hoe onredelijk ze ook (lijken te) zijn.
De rolverdeling is als volgt. Wanneer er een crisis situatie ontstaat en de patiënt wil niet vrijwillig opgenomen worden. Dan is het de taak van de advocaat om de cliënt een stem te geven en er voor te zorgen dat er een rechtvaardig oordeel komt. Het is de taak van de psychiater om er voor te zorgen dat de patiënt niet een gevaar voor zichzelf en zijn omgeving vormt, en dit gevaar moet veroorzaakt worden door een stoornis. Dit houdt in dat de advocaat een verhaal houdt om de belangen van de patiënt te verdedigen en te laten zien dat hij of zij het echt zelf redt. De psychiater moet op zijn buurt weer het besluit tot gedwongen opname rechtvaardigen dat er een gevaarlijk situatie is ontstaan. Dit is de huidige situatie.
"de ggz kan makkelijker iemand verplicht laten opnemen en mag dan alles van je weten"
In de nieuwe situatie is het niet meer of er een gevaarlijke situatie ontstaat maar is het criterium of iemand zorg nodig heeft. Is het individu hulpbehoevend, dat dient het individu zorg te krijgen. De criteria voor 'hulp behoevend' zijn multi interpretabel. Deze wet gaat er van uit dat de hulpverleners in de zorg altijd de belangen van de patiënt dienen en ook weten wat (in) het belang van de patiënt is. In de praktijk zijn er veel situaties te bedenken waarin dit niet opgaat. Er is geen mogelijkheid om een klacht in te dienen. Geen geheimhoudingsplicht, je mag iemands huis betreden en onderzocht worden om te kijken of de persoon in kwestie verplichte ggz moet krijgen. De rechter beslist niet meer en het zijn commissies die de rechter adviseren wat er moet gebeuren. Dit houdt in dat als een psychiater vindt dat je verplichte ggz moet krijgen dat hij alles van je mag weten en je mag niet protesteren. De rechten van de rechter worden ook uitgekleed en dit houdt in dat de ggz makkelijker iemand verplicht kan laten opnemen.
Het geeft functionarissen in de GGZ bovenmatig veel, oncontroleerbare, macht. Macht die gebaseerd is op vrijwel niets, want veel fundamentele kennis is er nog niet in de psychiatrie.
Voer hier uw username en password in:
